Oh ja, mijn blog

Het is alweer even geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt dus hier alvast een begin. Sinds de laatste update ben ik Iran, Armenië, Georgie en Turkije gepasseerd en ben ik nu in Macedonië en morgen ga ik alweer naar land nummer 24: Griekenland. Daar zal ik Esther weer zien voor een volledige week!

Dag 77, Mashad naar tankstation, 160km

Zo, nadat ik gisteren laat was gaan slapen was ik vanmorgen pas om elf uur wakker. Na rustig te hebben ontbeten met z'n allen zijn we met de auto het centrum in gegaan. Op weg naar de "holy shiraid" op een vrijdagmiddag in de zomervakantie was blijkbaar geen goed idee. Het was zo ontzettend druk, maar dit had ook wel weer wat. Ik mocht mijn camera niet mee naar binnen nemen dus maakte ik maar foto's met mijn telefoon. Heel bijzonder om al die moslims te zien die elkaar bijna omverlopen om maar of bij het heilige water te komen of uberhaupt zelfs binnen te komen. Alle vrouwen moesten perse een volledige zwarte "sjaal" om hun volledige lichaam te bedekken, anders kwamen ze niet binnen. Ik heb nog nooit zoveel zwarte schimmen bij elkaar gezien. Zeker omdat alle vrouwen bij elkaar staan omdat seze gescheiden is. Rond vijf uur waren we weer terug en kon ik met bepakte motor weer verder rijden. Eerst even snel geluncht. Onderweg stopte ik bij een wegwinkeltje om wat brood te kopen voor mijn ontbijt morgen. Er werd me gelijk een slaapplek aangeboden, alleen lag dit te ver van mijn route af (tegen de grens met Afghanistan). Ik weer verder gereden nadat ik de kudde mensen rondom mijn motor een beetje afstand heb laten nemen. Het landschap was adembenemend, prachtige bergen, mooie wegen (vaak was de andere richting 100 à 200m verderop omdat er geen ruimte was voor beide tweebaanswegen naast elkaar. Toen ik ging tanken werd het al iets schemerig. Er werd gebaard dat ik vooraan de rij mocht gaan staan dus ik was de drukte voor. Gelijk werd er thee, koekjes, fruit en snoep gebracht. Samen met de eigenaar dronken we de thee op en ik vroeg of er in de buurt slaapmogelijkheden waren. Ik zei dat ik zelfs mijn eigen slaapspullen had. Toen liep hij naar binnen en ik moest meelopen en hij liet mij het gebedskamer zien. "Is this good enough sur?", ik natuurlijk helemaal blij zeker omdat ik er ook niet voor mocht betalen. 200m Verderop was er een restaurantje waar ik een heerlijke kippenpoot met rijst heb gegeten.

Dag 78, tankstation naar Tabas, 420km.

Redelijk vroeg vertrokken (9uur) in de richting van Tabas. Er was me verteld dat het een erg bijzonder maar klein plaatsje was. Ik ga over de kleine wegen, dus het was even spannend hoe de wegen zullen zijn en of ik genoeg benzine kon vinden. Spanning voor niks, misschien wel maar eenbaanswegen, maar puntgaaf. En benzine, elke 150km vond ik met gemak een station met benzine voor 23 cent te liter (al was het elke keer wel roodkleurig). Ook vandaag weer mooie bergwegen, de 2km hoogte bereiken is meer regel dan uitzondering. Na elke bocht kijk ik mijn ogen weer uit, het landschap is hier zo prachtig. De mix van bergen, woestijn, vee en zandhuizen is erg indrukwekkend. De lege wegen zorgen ervoor dat ik het gas er goed op kan houden. Eenmaal in Tabas snap ik nou niet wat er zo bijzonder aan is. Bij een supermarktje vraag ik de weg naar een slaapplek. Een klant springt op zijn 100cc motor en brengt me naar een soort bungalowpark toe. Daar zal ik in een houten huisje slapen vol in de zon zonder airco. Wel had het een ventilator die letterlijk 1 bij 1 bij 1 meter was. Deze hing aan de buitenkant en blies lucht naar binnen via een gat in de muur. Ik weer terug naar het centrum om avondeten en ontbijt te scoren. Helaas waren de winkels alweer dicht. Dus voor mijn hutje mijn brandertje gezet en pasta gekookt wat ik nog bij me had, gelukkig heb ik altijd genoeg water bij me. Ontbijt zie ik morgen wel weer.

Dag 79, Tabas naar Yazd, 360km.

Vanmorgen ben ik niet al te laat weg gegaan omdat ik uit mijn hutje brandde. Ik had ook een lange dag voor de boeg dus zo erg was dat niet. Iran is echt prachtig maar het is wel ietsje meer uitgestrekt dan in Nederland. Zo kan je 400km rijden zonder een grote plaats of überhaupt stad tegen te komen. Kleine dorpjes zijn er genoeg (soms ook nog om de 100km). De auto's hier zijn ook vol bepakt, alleen hier zie je veel meer tassen (ikea soort tassen), weekendtassen enz. op het dak. Bij een benzinestation is er ook altijd wel een moskee, winkeltje en picknick plaats erbij. Alleen gaan ze hier onder de afdakking (tegen de zon) zitten met z'n allen en pakken ze de borden, glazen, bestek en kookpit erbij en gaan ze rustig koken of alleen thee zetten. Uiteraard staat er al snel een kudde mensen om mijn motor als ik ook even ga picknicken. Ondertussen ben ik dit wel gewend en negeer ik dit maar. Ik hoef mijn motor niet eens in de gaten te houden, want mijn beveiligingssysteem van 1 euro doet zijn werk erg goed. Altijd als er iemand bij mijn motor staat moeten ze wel even in mijn toeter knijpen en dat geluid is zo luid en herkenbaar dat im altijd weet of er iemand bij mijn motor is. Toen ik weer verder ging kwam ik op het hoogste punt tot nu toe met de motor, 2650 meter. Mijn motor heeft het berop dan wel moeilijk, maar de vrachtwagens nog meer als ik ze passeer (ze rijden max 40). Eenmaal in Yazd vind ik al snel een hotel, beetje prijzig maar wel een eigen kamer, met badkamer (incl. bad) en mijn bagage werd voor me naar mijn kamer gebracht. Ik heb nog even een rondje door de stad gelopen en ik ontmoete een Japanner bij het geldwisselkantoor. Hij zat in een hostel waar we later samen hebben gegeten (kameel). In de avond heb ik een heerlijk bad genomen met een filmpje erbij, even heerlijk ontspannen.

Dag 80, Yazd

Vandaag door Yazd heen gelopen, echt heerlijk om me in deze cultuur te bevinden. Hoe chaotisch en druk er alles ook uitziet, het loopt op rolletjes en alles gaat op zijn gemak en respect mef elkaar om. Al moet ik wel zeggen dat ik een supermarkt en restaurant met terras wel mis. Restaurants kennen ze alleen met fastfood, wat eigenlijk kleine vieze snackbars zijn zonder patat, frikadellen en kaassoufflés. Hamburger of hotdog staat er op het menu met vruchtenbier zonder alcohol, frisdrank of zure melk met prik (ik kon slechts een slok verwerken, de rest heb ik maar laten staan). Toen ik wat verder van het centrum was tussen de zandhuizen zei een motorrijder dat ik bij hem achterop moest stappen, hij zou me wel even brengen waar ik naartoe wilde. Dit wist hij uiteraard aangezien hij geen woord verstaat wat ik zeg. Ik toch achteeop en hij scheurt door het verkeer tot ik op een punt maar gebaarde dat ik verder maar ga lopen. Hij stopte voor een heren kledingzaak waar ik gelijk maar een nieuwe lange broek aanschafte, een heerlijke dunne linnen broek. Aangezien mannen lange broeken moeten dragen en het overdag soms wel 50 graden is, is dat geen overbodige luxe. En omdat het nu nog kan, ook deze avond weer van mijn bad genoten.

Dag 81, Yazd naar Esfahan, 370km.

Mijn motor stond iets verderop in een afgesloten plaats. Toen ik in de morgen mijn motor wilde gaan ophalem was de sleutel zoek en diegene die de reservesleutel heeft was onbereikbaar. Na bijna een uur was er een sleutel opgedoken en kon ik mijn motor pakken en optuigen. Helaas moest ik dit keer wel mijn koffers zelf tillen. Het duurde even voordat ik de stad uit was, met al dit chaotische verkeer dat niks aantrekt van rijstroken ben ik zelfs als motorrijder niet in het voordeel (al zijn de lokake mannen zonder bagage en kleine motoren wel snel door het verkeer, ze houden ook geen rekening met rood licht). De weg naar esfahan heb ik deels op grote wegen gedaan. Al heb je al niet veel keus betreft wegen tussen A en B en is de hoofdweg ook soms maar eenbaans en moet je met vrachtwagens uitkijken. Maar over het algemeen tweebaans. De grotere weg had een middenbermscheiding wat soms irritant was om een benzinestation aan de andere kant van de weg te bereiken. Het was een lange rit en ik had last van de wind in de woestijnachtige gebieden waar het zand soms de hele weg bedekte, dus het was soms even letterlijk zoeken naar de weg. Toen ik door een plaatsje reed (reed ik doorheen ipv omheen om wat eten te scoren), vroeg een man op een motor mij om te stoppen. Ik stopte en hij nodigde me uit om bij hem te luchen (kan ook alleen in Iran). Na een heerlijke en uitgebreide lunch moest ik echt verder, ze wilde dat ik bleef slapen maar daar had ik geen zin in. In Esfahan aankomende leek het op een moderne stad, ik had mooi uitzicht vanuit de bergen over de stad en de grote rivier door de stad. Alleen was er 0 water in de rievier, er groeide zelfs planten. Schijnt in de winter wel vol met water te zijn, net als de lege rivieren en meren die ik onderweg tegenkom. In de avond ben ik met een Iraan de stad in gegaan, erg gezellig al was het een vreemde gozer. Maar hij zag mij als zijn gast dus stond hij erop om alles te betalen.

Dag 82, Esfahan

Vandaag ben ik samen met een Iraanse Duitser door de stad gelopen. In heel Esfahan zijn er eigenlijk maar twee bezienswaardigheden. Zo heb je een oude brug over de lege rivier en een groot complex met een super grote binnenplaats. In dit complex zijn twee moskeeën verwerkt en tientallen winkels die handwerk verkopen. Ik moet zeggen, ze maken erg mooie dingen! Esfahan is niet zo Islamitisch als de andere plaatsen waar ik geweest ben. Veel meiden laten ook gewoon de helft van hun haar zien of hebben strakke kleding aan. Voor de rest zijn er tig kledingwinkels waar Adidas toch wel de meeste (nep) kleding van hangt. In de avond heb ik samen met een andere jongen uit het hostel wat gegeten en gedronken (geen bier natuurlijk).

Dag 83, Esfahan

Vandaag heb ik rustig aan gedaan. Nadat ik twee keer ontbijt heb gekregen (de man die het ontbijt uitdeelde had zich vergist, ook al zei ik drie keer dat ik al had gehad). Ik ben nog wat langs de winkeltjes gegaan met handwerk en koffie gedronken bij wat ze zeiden dat het een Starbucks was, een bord buiten ophangen met Starbucks erop maakt je er natuurlijk nig geen een. Desondanks had ik wel weer lekkere koffie. De koffie hier is altijd met prut, lekker na de bovenste laag weg is en tot je bij de bodem komt. Er mocht ook wel weer gewassen worden dus dat stond op de planning in de avond nadat ik toch echt elk straatje van het centrum gezien had.

Zo, dag 84 ga ik naar Teheran met haar beruchte en chaotische verkeer (als het chaotischer wordt dan ik al heb meegemaakt mag ik wel heel goed uitkijken).