Centraal Azië

Zo, ondertussen is het alweer even geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt. Dus dat betekend in ieder geval te weinig tijd voor had. Nu ben ik in Oezbekistan aan het wachten tot ik Turkmistan in mag (i.c.m. visa). Ik ben centraal Azië aan het doorkruizen. Nu ik in Oezbekistan ben kom ik echt in het Arabische gedeelte, bevalt me best goed. Maar we beginnen de blog met Kazachstan.

Dag 49, Astana

Deze dag heb ik gebruikt voor mij vorige blog samen met wat opruimen en schoonmaken.

Dag 50, Astana naar Karagandy, 238km

Ik moest in de ochtend wachten op mijn bon van de overnachtingen (kon ik nodig hebben bij de grens). Hier krijg je nergens standaard een bon als je iets koopt (behalve bij de grote supermarkten). Om twaalf uur kon ik eindelijk weg, op het heetst van de dag. De rit was vol met zand, al veranderde gelukkig het landschap een beetje. Zo af en toe wat water en meer wild. In Karagandy had ik met de mensen uit Astana afgesproken. Samen gingen we naar de afterparty van een Kazachstaanse bruiloft, het was erg bijzonder om alle apparte kostuums te zien. Verder stelde het eigenelijk weinig voor, gewoon een feest. Ik overnachtte bij een tante van de jongen uit Astana, zelf gingen ze terug naar Astana. Daar werd ik hartelijk ontvangen met nog meer eten en thee en zelfs cadeautjes (overhemd en lokaal souveniertje). Een neefje van die tante bleef er ook overnachten omdat hij wat engels kon.

Dag 51, Karagandy naar Balqash, 416km.

Af en toe kwam ik wat riviertjes tegen die in de herfst volgens mij zeer breed zijn, aan de brede gleuve te zien. Nu zijn het maar kleine stroompjes waar veel wild verzameld om te drinken. Ook veel kamelen kwamen hun bulten vol drinken. Ik rij hier veel meer kilometers achter elkaar, aangezien er onderweg helemaal niks is. Ook de benzinestations die ik tegenkom zijn of verlaten of hebben een briefje hangen met HET (uitverkocht), waardoor ik niet eens hoef te stoppen. Slechts 5km voor de grote plaats Balqash kwam ik zonder benzine te staan, uiteraard had ik nog wel een volle jerrycan, maar leuk is anders. Als ik nou iets zuiniger had gereden zat ik te denken, dan had me dat veel moeite bespaard. In Balqash eerst maar getankt en daarna opzoek naar een slaapplek. Een motel dat ik vond was gunstig geprijsd, maar zonder wifi (en ik wilde eigenlijk aan het meer slapen). Dan eerst maar even eten. De mensen van het restaurant (maarliefs 3 euro voor een volledige maaltijd) brachten me naar een plek waarnik mijn tent zou kunnen opzetten. Niet dus, was een strandje met minstens honderd man, toen ik verder langs het water reed kwam ik vast te zitten in het mulle zand (niet alweer!). Het kost altijd veel zweet en hulo om mijn motor inclusief bagage eruit te krijgen. Nu had ik erg zin in een douche, dus was ik maar naar het motel gegaan. Daar brak ik de klink van de douche, dus ging ik met mijn rug naar de deur douchen.

Dag 52, Balqash naar kampeerplek, 285km.

De dag begon niet al te best en die zal alleen nog maar erger worden. Het waaide ontzettend hard, het stormde eigenlijk. Doordat overal veel zand is was het een zandstorm. Ik had moeite om op mijn motor te blijven zitten en om op de weg te blijven. Al snel zag ik een andere motorrijder en op dat moment begon het te gieten, mijn regenjas aantrekken (net nieuwe gekocht omdat ik mijn oude ergens had laten liggen) ging bijna niet door al het wind. Ondertussen al zeiknat toen ik mijn regenjas aanhad reden we samen verder. Na een uur was het droog en was de wind iets gaan liggen. Bij de benzinestation werd mijn motor nog omver geblazen. Tegen het eind van de middag ging ik opzoek naar een kampeerplek. De Franse motorrijder ging verder. Ik had een mooi plekje tien meter van een groot meer. Midden in de nacht werd ik alleen wakker doordat ik in het water sliep. Ik lag in 10 à 15cm water. Alles verhuist en de schade bekeken. Gelukkig had Ik mijn mobiel en tablet in mijn tas gedaan (doe ik anders nooit), dus die deden het nog. Mijn nieuwe mp3-speler had het helaas niet overleefd. Daarna weer gaan slapen in een nat bed. Het meer had uitgezet doordat al het regenwater uit de bergen en omgeving in dat meer beland. Al was de sterrenhemel zeer mooi, je kon zelfs de melkweg zien. Toch een voordeel van in de middle of nowhere slapen.

Dag 53, kampeerplek naar Almaty, 360km.

Ik werd wakker door een kudde wilde schapen en geiten rondom mijn tent. Later kwamen er twee van oorsprong Mongolen op een oude motor met zijspan om water te halen (dat was er in overvloed). De rit naar Almaty ging soepel, onderweg nog pannenkoeken gegeten met kamelenroom (niet aan te raden). Toen ik Almaty naderde reed ik tegen een muur van bergen, prachtig! In Almaty had ik een hostel waar een enkeling Engels sprak. Voor de rest waren het studenten die in het hostel wonen. Iemand uit het hostel (local) heeft me de middag en avond me de stad laten zien en de leuke restaurantjes.

Dag 54, Almaty

Ik heb mijn motor gepakt en naar de bergen gereden. Daar ben ik lopend een van de bergen gaan beklimmen. Het was erg heet, maar de uitzichten was het dubbel en dwars waard. Ik ben tot 2850m gekomen. Die avond ben ik in het hostel gebleven wat erg gezellig was.

Dag 55, Almaty

Samen met een Japanner en een Braziliaan zijn we richting Oktobe geweest (uitzichtpunt over de stad). De japanner haakte snel af omdat hij te moe was. Het uitzicht was prachtig en daar hebben we een smerig biertje gedronken (wanneer gaan Belgen nou de wereld veroveren met hun bier). Ook ben ik nog in een achtbaan geweest (enige in Kazachstan schijnt), die over de randen van de berg ging. In de avond heb ik met dezelfde local uit het hostel en twee vrienden ergens weten eten en daarna zijn we nog wezen tandemfietsen, tot we een lekke band kregen. Daarna laat gemaakt in een bar.

Dag 56 t/m 58 Almaty

Deze dagen heb ik ziek in bed gelegen met zware diarree en overgeven. Gelukkig zat ik in een hostel en niet in mijn tent en werd er goed voor me gezorgd.

Dag 59, Almaty naar tankstation, 390km.

Ik heb nog weinig energie, maar ik kan wel weer twee uur onder wc. Er was eigenlijk helemaal niks onderweg, al heb ik niet te klagen over de wegen. Na een lange dag rijden met veel pauzes kwam ik aan bij de eerste noemenswaardige plaats. Daar zocht ik voor een hotel omdat ik me niet fit genoeg voelde om te kamperen. Helaas kon ik er geen vinden, ik reed weer verder en kwam een benzinestation tegen die nog benzine had. Ik tanken en toen ik wilde afrekenen zag ik de bewaker met een shotgun op zijn rug. Ik was gewaarschuwd dat dit gebied wat crimineler is. Daar vroeg ik of ze een slaapplek wisten, ze wezen me naar een gebouwtje waarvan je aan de buitenkant totaal niet kon zien dat het een hotel was. Er was dan ook niemand. Zonder receptie, moest ik iemand op de parkeerplaats voor vrachtwagens iemand zoeken met sleutels. Al met al lekker geslapen.

Dag 60, tankstation naar Shymkent, 340km.

Saai dagje, ik was nog niet echt opgeknapt en daardoor niet zo scherp op de motor waardoor ik weinig van de omgeving meekreeg. Wel merk ik dat het gebied wat heuvelachtig is en mijn hoogt schommelt tussen de 400 en 900 meter. Onderweg werd ik aangehouden voor de zoveelste keer. Alleen dit keer had ik te hard gereden (31 te hard). Ik moest 550.000 Tenge "straf" betalen ($2000). Ik liet mijn portemonnee zien om aan te geven dat ik maar 8000 had en ook nog moest tanken. Ik mocht ook in dollars betalen, $300 zeiden ze. Ik lachte ze keihard hard, en gaf ze $50 en zei dat ze niks meer kregen. Om ze te laten winnen heb ik ze nog wat kleingeld laten pakken. Shymkent is een levendige stad, net als Almaty. De enige twee steden in Kazachstan waar ik dat ervaarde, waar gezellige restaurantjes te vinden zijn en waar overal mensen zijn. Het hotel was echt heel erg: het dak lekte, het bed was voor de helft ingezakt, het matras bestond letterlijk uit acht ongelijke stukken en het stonk ook nog eens. Maar dat kan je soms verwachten als je telkens de goedkoopste uitzoekt.

Dag 61, Shymkent naar Tashkent (Oezbekistan), 340km.

Wat een ritje van 130km moest worden werd uiteindelijk 340km. Om half een kwam ik bij de grens aan, bleek deze gesloten te zijn voor voertuigen. Ik naar de volgende grensovergang, die was helemaal gesloten toen naar de laatste grensovergang naar Tashkent: ook gesloten voor voertuigen. Wel liepen en veel mensen rond met stapels geld, Oezbeeks geld, de sum, is niet veel waard. Het kleinste briefje is 200, aan munten doen ze niet. Nu zat ik bijna zonder benzine, geen lokaal geld meer en geen grensovergang. Op de kaart vond ik een andere grensovergang, 100km verderop, onderweg kwam ik gelukkig mog een benzineatation tegen waar je kon pinnen. Toen ik bij de grensovergang kwam zag ik op mijn navigatie en tank staan, geen goed teken dacht ik. Volop zwaarbewapende militairen en een groot afgesloten hek met oorlogse wegblokkades stonden tussen mij een Oezbekistan. Ik zette mijn motor neer en toen kwamen er net twee Hollanders uit een kantoortje aangelopen (ze rijden gesponsord van China naar Nederland. Ze hadden $50 betaald om het hek open te laten gaan. Ik ben achter ze aan gereden en zo kwam ik bij de Kazachstaanse grens. Daar bij de duane had ik problemen omdat ik niet goed genoeg getegistreerd was tijdens mijn verblijf in Kazachstan (wist ik wel, maar ik had de gok genomen). Een duanier die Engels sprak had me erdoor geloodst en vroeg uiteraard om geld. Heel dom, hij vroeg het pas achteraf, dus daar kon hij naar fluiten. De controle van mijn bagage was niet grondig dus het duurde niet zo lang. Toen kwam ik bij een tweede hek naar de Oezbeekse hek, achter dit hek stond het propvol met auto's en vrachtwagens. Ik praatte met de poortwachter en voor €50 zou hij het hek open doen en mocht ik langs de rij rijden. Ik gaf vijf en hij deed het hek open. En weer een hek, nu was ik in niemandsland, waar achter hekken mensen hard aan het werk waren onder bewapend toezicht (leek wel een werkkamp). Uiteraard heb ik nergens foto's van gemaakt aangezien dit zwaar verboden is. Al na vijf minuten kletsen met de volgende poortwachter gebaarde hij de automobilisten die voor me stonden om aan de kant te gaan, ik mocht de Oezbeekse grens op. Daar moest ik van alles opgeven, of ik wapens, drugs, explosieven, mobieke telefoon, rc communicatie middelen, etc bij me had. Mijn motor invoeren en daarna werd mijn bagage gecontroleerd. Al snel vonden ze mijn tablet en die werd gecontroleerd op (bleek achteraf) op porno, schijnt verboden te zijn. Ze vonden de film Sparta, pakte nootjes uit mijn koffer en gingen met z'n drieën de film kijken. Ik mocht als weer opruimen en toen ik klaar was gebaarde ik dat ik mijn tablet terug wilde, zonder moeite kreeg ik die. Mijn nootjes kon ik vergeten. Daarna verzekering afsluiten en na 2 uur was ik in Oezbekistan (ondertussen half zeven). De Hollanders in de auto hebben er uiteindelijk zes uur over gedaan. Vijf euro maakt dan veel verschil. Een uur later was ik in Tashkent, het geasthouse wat ik had uitgezocht was vol, maar ik had echt geen zin om iets anders te zoeken (het was al laat en de rest was erg duur). Dus ik vroeg of ik buiten mocht slapen en dat was oké, zo was ik in ieder geval geregistreerd. Ik moet me elke nacht laten registreren (kan alleen in hotels/geasthouses met vergunning). Gebeurd dit niet, kan ik een hoge boete verwachten. In het geasthouse zaten meer toeristen: Franzen, Japanner, Canadees, Britten, Amerikanen en Australiër.

De rest van mijn avonturen in Oezbekistan en vanaf 15 september ook in Turkmenistan komen de volgende keer. Wel kan ik zeggen dat ik stapels met geld rondsjouw en er veel ezels zijn. Ook schapen in de kofferbak zijn geen uitzonderingen.