Terug in Europa en samen met Esther

Hallo Europa en hallo lief!

Ik heb nog iets meer dan een week heb tot Esther in Athene aankomt. Daarom besloot ik ipv van Turkije naar Griekenland te gaan, om Bulgarije en Macedonië eerst te doorkruisen. Tijdens deze blog lezen julie over hoe ik Europa weer inkom, onverwacht weer bekende tegenkom, een band die 'zoek' raakt en dat ik mijn lieve vriendin Esther weer zie!

Dag 115, Istanbul naar Haskovo, 340km.

Ik heb een redelijk lange dag voor de boeg dus besluit ik de snelweg te pakken. De rit tot aan de grens met Bulgarije ging erg vlot, onderweg was er weinig te zien dus stopte ik ook niet voor fotos. Ik stopte uiteraard wel om te tanken en een kopje thee. Toen ik weer op de snelweg was, kwam ik erachter dat ik ben vergeten om te betalen. Omdat ik geen cash meer had wilde ik met kaart betalen, dit was geen probleem. Maar ik moest naar een ander gebouw lopen om af te rekenen. Ik besloot eerst maar van mijn thee te genieten voordat deze koud was. Daarna ben ik het gewoon vergeten. Ik ging ervan uit dat de grensovergang niet zoveel tijd in beslag zou nemen, nou dat had ik dus mis. Ik ging langs de poortjes net als de auto's tot ik bij de derde en laatste controle was aan de e Turkse kant. Of ik even terug wilde om mijn bagage te laten controleren. Hadden ze dat niet eerder kunnen zeggen?! Ik terug volgens de aanwijzingen maar ik kom er niet achter waar dit moet, ik zie verder ook geen auto die gecontroleerd wordt. Na nog twee keer een andere kant opgewezen te worden door mensen die geen Engels spreken (erg slecht voor een grensovergang bij de snelweg) wijst iemand naar een hek dat dicht is. Daar moet ik doorheen en dan naar D4. Ik zie een groot gebouw met D4 erop, dus nu alleen nog door het hek komen. Dat was best simpel, heel hard aan het hek schudden en er komt vanzelf een bewaker aangelopen. Ik wijs naar D4 en hij doet het hek voor me open. Bij D4 worden auto's gecontroleerd dus ik wist dat ik goed zat, ondanks dat ik me nu in de stroom bevind van mensen die Turkije in willen. Uiteraard zit ik toch niet goed en wordt ik naar een röntgenruimte gestuurd. Na deze oponthoud en check wat in totaal twee uur duurde kom ik bij de Bulgaarse grens aan nadat ik weer aan de juiste kant van het hek ben. De Bulgaarse grens duurde maximaal een kwartier. De mooie snelweg maakt direct plaats voor eenbaans wegen die wel onderhoud kunnen gebruiken en het regent ondertussen ook alweer. Ik was nog steeds een beetje geprikkeld van de Turkse grens en ben dan ook erg blij toen ik in mijn hotelkamer kwam en op bed neerplofte met een koud biertje op het nachtkastje.

Dag 116, Haskovo naar Sofia, 235km.

Gisteren had ik meer dan de helft gereden naar Sofia, dus vandaag rest alleen nog de rest. Over de kleine wegen naar Plovdiv waar ik de autoweg op ga om verder naar Sofia te rijden. Zodra ik de autoweg op ging werd het landschap bergachtiger, de kou neemt ook weer toe en ik kom zelfs sneeuw tegen in de berm. Via een aantal tunnels die goed belicht zijn kom ik in Sofia aan. Ik kan mijn hostel niet vinden, maar dan schiet er een stadswacht me te hulp, hij schrijft nog even snel een bekeuring uit voor een fout geparkeerde auto en wijst me de weg. Het hostel was te bereiken via een deur dat op een garagedeur lijkt. Nadat deze open gaat komt er een klein paadje tevoorschijn dat naar het beetje Oostenrijks aanvoelende huis dat verstopt js tussen alle hoogbouw. Het is een groot hostel en ik kan ontbijt en diner erbij boeken voof 3 euro per dag, dat doe ik dus ook. Omdat ik er lekker betijds was verken ik de stad alvast op zoek naar een supermarkt en een bar voor een biertje. Daar raak ik in gesprek met een gozer die in de stad woont en kom ik bijna te laat voor het avondeten. Ik kan kiezen tussen pasta of een maaltijdsalade met ei, ook is er onbeperkt salade beschikbaar. Ik ging dus voor de pasta, er was zelfs nog een biertje in de prijs inbegrepen.

Dag 117, Sofia.

Om elf uur is er een free walking tour door de stad, hier ga ik aan deelnemen zodat ik tenminste ook nog wat te weten kom over wat ik zie. Samen met twee Vlaamse meiden gaan we ernaartoe waar nog een Amerikaanse aansluit. Na de tour zoeken we snel restaurantje op om lekker te lunchen en de tour gids ging mee samen met haar advies voor het eten. Voor nog geen 6 euro pp hebben we een zeer uitgebreide warme lunch. Daarna lopen we nog wat bezienswaardigheden langs waar we met de tour al geweest zijn om er nu ook binnen een kijkje te kunnen nemen. Dan is het weer tijd voor een café, want het is toch best koud (2 à 4 graden). Na het avondeten in het hostel genieten we van een Belgisch biertje dat we gescoord hadden. Wegens Halloween is er een kroeg/club tocht, ik was niet van plan om mee te gaan omdat ik morgen weer ga rijden. Maar de Vlaamse en twee Australische halen me op het laatste moment nog over en zijn we tot de vroege uurtjes onverkleed in de stad.


Dag 118, Sofia naar Skopje, 230km.

Ik had aan een Vlaamse gevraagd of ze me kon wakker maken voordat het ontbijtbuffet over was. Dus ik kon maximaal van de nacht genieten, althans wat er van over was. Even ontbijten met veel koffie, verse wafels en ei en ik stap rustig op de motor. Omdat ik niet heg energie heb om een lange dag te rijden neem ik de snelste route, autoweg en vaak genoeg stoppen voor koffie en benzine, al betekende dat niet rechtdoor rijden met vangrails tussen de weghelften, maar een bochtige weg met een baan per helft.. De grensovergang ging soepel, paspoort tonen aan de politie en dan duane en ik kon verder rijden. Bagage controleren? Hoezo, je bent toch een Europeaan. Ik reed Skopje in en het gaf me hetzelfde gevoel alsof ik Den Haag in rijd, maar dan kleinschaliger (hoe de snelweg ophoudt in de stad met een kantoor boven de snelweg). Ik zag al snel dat Skopje niet bepaald groot is. Na het inchecken in het hostel zoek ik een supermarkt op om vanavond goed voor mezelf te koken. Geroosterde tomaten, gepofte aardappel met blauwe kaas, goed gesudderde karbonaat zorgde voor een goed gevulgde maag.

Dag 119, Skopje.

Wat een stad zeg, overal oude gebouwen, oude bruggen, piraatschepen omgebouwd tot restaurant en oude standbeelden vullen het centrum samen met veel winkels. Maar wacht, zodra ik iets verder liep dan het hartje centrum zag ik de bouw van nog meer oude gebouwen en standbeelden. De hoofdstad van een land met nog geen drie miljoen mensen is opgezet net als Dubai, maar dan moet alles ouderwets lijken. Het witte marmer bedekt de gebouwen langs de rivier en de piraatschepen worden gewoon heel modern in elkaar gelast om af te werken met een houten fineerlaag (waarschijnlijk gewoon kunststof). Ik heb het dan ook al snel gehad met de stad en ga in het hostel maar even aan mijn blog werken.

Dag 120, Skopje naar Thessaloniki, 235km.

Snel weer Macedonië uit, het land stelt naast wat mooi landschap niet zoveel voor. Mijn route naar Griekenland ging ook over de grote wegen. Al snel kwam ik bij de grens aan. De macedonische politie wilde mijn paspoort nog zien en de Grieken zagen mijn nummerplaat en lieten me zo door. Een Griek kwam naar me toegewandeld toen ik bij de grens pauzeerde voor een kopje koffie. Hij wist me te melden dat ik per direct mijn Macedonische sticker moest verwijderen omdat ik anders problemen krijg. Mensen zouden mijn motor omduwen etc. omdat de Grieken en Macedoniërs niet met elkaar overweg kunen. Om die reden plakte ik de Griekse sticker er pal naast. (zal vast wel meevallen met die rivaliteit). Mijn weg naar Thessaloniki was best saai, allemaal weilanden. Niet het beeld wat ik van Griekenland had. Wel viel het me direct op, zeker in de steden, dat er veel motoren waren. In thessaloniki aangekomen zag ik ook verbazingwekkend veel Transalpen en African Twins. Eenmaal in gecheckt heb ik een pizza afgehaald voor slechts drie euro.

Dag 121, Thessaloniki.

Na een simpel ontbijt van het hostel leende ik een fiets om de stad te verkennen. De heuvels maakte het fietsen niet gemakkelijker, kan wel merken dat ik weinig gesport heb de laatste maanden. Nadat ik deze mooie stad aan het water gezien heb nam ik even pauze in het hostel. Daaf ontmoette ik mijn kamergenoten, een crimineel die vrij was gesproken voor witwassen (deal gemaakt in ruil voor informatie), een man aan een beademingsmachine en gelukkig nog een normale backpacker. Na een biertje op het terras met uitzicht op de zee heb ik een pastamaaltijd afgehaald voor twee euro, kan ik niet voor koken.

Dag 122, Thessaloniki naar Kalabaka, 210km.

Ik had een tip gekregen over een aantal mooie kloosters. Ik besloot er vandaag maar naartoe te graag, het was niet al teveel om en dan zie ik wat meer van het binnenland in plaats van alleen de kust. Al snel kwam ik op de kleinere wegen, maar wel met goed asfalt. De weg liep Door de gebergte wat voor veel rijgenot zorgde. Het was helaas een beetje mistig wat ervoor zorgde dat ik de meteola kloosters iets minder goed zag. Maar alsnog was het prachtig, kloosters gebouwd op de rotsen zorgde voor unieke plaatsjes. Ik ontmoete dat twee Britten die in hun Landrover de wereld aan het ontdekken waren. Na wat geklets en foto's ging ik een van de kloosters in die wel geopend was. Eenmaal binnen is het toch kleiner dan het eruitziet wat ervoor zorgde dat ik mijn weg snel weer vervolgde. Ik had een tip gekregen over een camping beneden in het plaatsje, het begon al laat te worden dus besloot ik daar gebruik van te maken. Op de camping aangekomen was het best uitgestorven, ik kon de camping eigenaar ook niet vinden. Ik zette mijn tent op, deed wat boodschappen en ontmoete nog twee stelletjes die daar aan het kamperen waren. Weer koken op mijn benzinebrandertje en tijd om de tent in te kruipen. Tijdens het eten had ik alweer gezelschap van een stel katten die mijn tent probeerde in te komen toen ik wilde gaan slapen. Het was al best afgekoeld, dus met muts op en handschoenen aan viel ik in slaap.

Dag 123, Kalabaka naar Athene, 380km.

Ontbijten, douchen en mijn motor optuigen. Ik heb geen moeite meer gedaan om de camping eigenaar te zoeken, want ik wist dat het een dure camping was. Zelfs in deze tijd was het zwembad nog geopend (onverwarmd). Ik rij de kust weer tegemoet, dus ook wat betere temperaturen. Ik wist nog niet waar ik naartoe ging, althans waar ik zou overnachten. Athene is best een eind rijden, dus heb ik halverwege nog een alternatief. Maar de wegen waren best mooi en ik kon goed doorrijden dus besloot ik door te gaan naar Athene. Onderweg had ik een lunch bij een klein restaurant aan het water, het eten was niks bijzonders, maar de rest wel. Ze hadden een eigen olijvenveld wat geoogst werd. Alle olijven gingen naar een sorteermachine die op het terras stond. Daar werden ze op grote gesorteerd. Daarna gingen ze naar de dames die ze met de hand op kwaliteit sorteerden. Ik liep daarna het strandje nog op waar best veel mooie schelpen lagen. Na een aardig wat kilometers kwam ik in Athene aan. Ik reed eerst naar het hotel waar ik met Esther zou overnachten met de vraag of ik niet tegen een mooi prijsje een dag eerder erin kon, nee gewoon het volle bedrag betalen. Ik had het wachtwoord van wifi dus ik zocht een hostel op toen ik een bericht kreeg van Kim (Koreaan van de drie motorrijders die ik eerder was tegengekomen). Ze zaten ook in Athene. Ik naar hun hostel toe waar de andere twee zeer verrast waren me te zien. Na wat drankjes en avondeten gingen we naar bed.

Dag 124, Athene.

Eerst met z'n vieren ontbijten waarna ik de motorrijders nu toch echt voor de laatste keer gedag zei. Ze gingen naar de boot toe om naar Italië te gaan. Ik pakte rustig mijn motor op waarna ik aar een motorzaak ging (zag onderweg veel motorzaken, zelfs twee Honda dealers in een straat). Nu wel inchecken in het hotel en een rustig middagje. Esther land morgenochtend dus ik moest nog wel even uitzoeken hoe ik er moest komen, maar het hotel had dit zo klaar liggen.

Dag 125 t/m dag 132, Athene.

Ik werd door de wekker wakker nadat ik van het zeer uitgebreide ontbijtbuffet genoot. De kamer even opruimen en naar de bus toe. Ik had me een uur vergist, maar gelukkig wel de juiste kant op. Ik was dus 1.5 uur voordat het vliegtuig zou landen. Rustig met een kopje koffie gewacht tot ik zag dat het vliegtuig geland was. Na nog een 20 minuten kwam Esther toch eindelijk door de schuifdeur lopen. Het was echt superfijn om haar weer te zien, na ruim vier maanden stond ze weer tegenover me.

Tijdens de week dat ze er was hebben we naast Athene ook de havenplaats Pireas en de rijke stad Glifada verkend. We hadden prachtig weer en hebben zelfs nog in de zee kunnen zwemmen om daarna op het strand in de zon rustig op de drogen. Met het strand direct buiten het hotel, hadden we ook uitizcht op de zee vanuit de hotelkamer.

We hebben deze week voornamelijk ervan genoten dat we weer samen waren. Naast een avond zijn we telkens uit eten geweest en rustig aan gedaan. De tram was naast de voetenwagen een zeer hulpzaam vervoermiddel. Wel ben ik naar een Garmin zaak geweest die we onderweg een keer tegenkwamen omdat mijn navigatie niets meer oplaad. Blijkt de houder teveel speling te hebben waardoor er slecht contact is, helaas hadden ze geen nieuwe houder op voorraad.

Dag 133, Athene naar Argos, 130km.

Na een geweldige week samen komt dan toch weer het moment van afscheid. Maar dit keer zal het 'slechts' twee maanden duren voordat we elkaar weer zien, want dan verwacht ik ongeveer thuis te komen. Ik bracht Esther met de taxi naar het vliegveld (bus kwam niet opdagen) en daar moest ik haar toch echt uitzwaaien. Daarna met de bus terug, motor opakken en gaan. Althans, mijn vader had een nieuwe achterband opgestuurd omdat deze aan vervanging nodig was maar die was nog steeds niet aangekomen. Ik besloot langs de Honda dealer te gaan voor een andere. Die stuurde me door naar een motorbanden zaak die een nieuwe voor me had en een nieuwe binnenband kreeg ik cadeau, "omdat we je verhaal zo bijzonder vinden". Of en hoe ik de band terug krijg die opgestuurd was zie ik later wel weer (uiteindelijk kwam de band retour, ik had gevraagd of het hotel de band niet wilde aannemen). Met een nieuwe achterband en zonder Esther ging ik weer verder. Ik kwam onderweg het Corinth kanaal tegen. Een kanaal van 20 meter breed en iets van 50 meter diep. Mijn route vervolgde over leuke wegen, maar het werd wel weer frisser. Ik stopte bij een wegrestaurantje voor koffie en ja ook appelgebak (dat smaakte goed!). Ik vroeg de man of wildkamperen toegestaan was in Griekenland. Ja hoor, loop maar mee. Hij wees een plekje aan tussen de manderijnenbomen, is dit goed genoeg? Heerlijk, kamperen mer wc en wifi in de tent. Dat was dus gelijk mijn overnachtingsplek. Wel heb ik zelf gekookt. Maar gelukkig hadden ze koud bier.