Reizen is een mooi iets, ook met tegenslagen!

Zo, Ik had gezegd dat ik mijn blog zou bijwerken zodra ik tijd en wifi heb en aan wifi geen gebrek. Van motorpech, wilde dieren, veel nieuwe mensen tot armoe en hostels. Ik heb van alles aangeboden gekregen en niemand accepteert ook maar iets terug. In het begin was het even lastig zo in mijn eentje en was de omgeving niet zo bijzonder nog, maar daar is complete verandering in gekomen. Totale vrijheid (naast dat ik een reisschema heb) en veel nieuwe mensen ontmoeten is toch echt heel bijzonder! Al is het hebben van wifi (bijna elke avond) zeer fijn. Zo kan ik lekker skypen met mijn lieve Esther en rest van het thuisfront.

Dag 5, Boedapest Hajduböszörmény (Oost Hongarije) 230km.

Toen ik weg wilde rijden had Ik pech, mijn motor deed het nauwelijks. Er ontbrak heel veel vermogen ondanks hoeveel gas Ik ook gaf. Maar na wat pushen ging het weer oké. De wegen werden al snel minder, het was gewoon omgeploegd land. Maar later weer op verharde wegen kom ik bij een benzinestation een stel Hongaarse motorrijders tegen en die boden me nog wat te drinken aan. Later op de camping met spa en zwembad lekker ontspannen. Dat kon ik wel gebruiken want ik was best moe.

Dag 6, camping naar Cluj-Nepaco, 250km.

Gelukkig had Ik mijn kleren in de tent opgehangen want het regende de hele nacht. Ik heb de spullen zo droog mogelijk ingepakt en daarna kreeg ik een gezond ontbijt van mijn Poolse overburen. Daarna en tijd in de regen gereden en bij een Shell met wifi gestopt. Daar een tijd met een Hongaar gesproken die letterlijk zijn koffie deelde die hij kocht. Alsnog een hostel geboekt om mijn spullen te laten drogen. Eenmaal in Roemenië was het een compleet ander gebied. Slechte wegen, dieren op de weg (ganzen, kippen, vervelende zwerfhonden en geiten. En uiteraard de oude Roemenen langs de weg en alle voedsel kraampjes met heel veel watermeloenen. De paard en wagen hier is al best normaal en die zie ik dan om regelmatig. Eenmaal in het hostel, wilde ik gaan koken, maar ik was mijn ravioli vergeten in de supermarkt. Gelukkig was er "free food" en kon ik daar pasta vandaan pakken. Daarna aan mijn planning gewerkt en met twee Amerikanen, en Chinese, en Zuid-Koreaan, een Nigeraan en een Roemeense de stad in gegaan.

Dag 7, Cluj-Nepaco.

Het was vannacht best laat geworden en ik was brak dus ik besloot hier een extra nacht te blijven. Nu heb ik ook tijd om onderhoud aan mijn motor te plegen. Dus opzoek naar een motorzaak omdat ik het vermoeden heb dat het mijn balhoofd is en daar heb ik geen gereedschap voor bij me. Tig keer alle kanten opgestuurd besloot ik een motorrijder aan te spreken die me naar eentje bracht. Het was gewoon een tuin met allerlei onderdelen op de grond en tig motoren en scooters. De motorrijder bleef erbij en fungeerde als tolk. Het was inderdaad mijn balhoofd die los was getrild. De motorrijder schoot het geld voor omdat ik alleen groot geld had (koste omgerekend euro voor 45min werk). Daarna heeft hij mij de stad laten zien en in de avond nog samen gegeten met zijn vriendin erbij. Het was erg tof van hem!

Dag 8, Cluj-Nepaco naar Cârta (aan de voet van de Transfaragan highway), 250km.

De wegen waren de wegen een stuk beter. De uitzichten zijn ook om te smullen en langzaam begin ik wat de hoogte in te gaan (tussen 200 en 600 meter). Om twee uur kwam ik op een Nederlandse camping aan waar ik twee britten ontmoette die al negen maanden op de motor onderweg waren. Ook stond er een super aardig Nederlands stel met een camper. Tot negen uur lekker gekletst, gedronken, kubb gespeeld en zelf even gegeten met de britten en Nederlanders. Super zo op een camping! Zo is het totaal niet erg om alleen te reizen. Ik ontmoet de leukste mensen. En dat ik in het Nederlands kon praten was een fijne bonus.

Dag 9, camping naar Boekarest, 290km.

Samen met de twee Britten gingen we de mooiste weg van de wereld betreden, de beroemde Transfaragan highway. Echt ontzettend mooie uitzichten, maar het wegdek was verschrikkelijk. Overal gaten en grind. En dan heb ik het nog niet eens over de koeien en paarden op de weg. Maar dat alles geeft het ook wel een bijzondere twist aan de weg. Lekker vaak gestopt voor foto's en om van het uitzicht te genieten. Eenmaal op de top (2052 meter) had mijn motor wel moeite met de atmosfeer en de zware bepakking. Maar omlaag is natuurlijk geen probleem. De waren met optijd op de top want na 10 minuten ging het van volledig helder na volledig in de wolken. De andere kant van de berg was wat minder maar wel leuk. Nog even wat regen maar dat duurt niet langer dan een uurtje. Boedapest zelf stelde niet zoveel voor, erg even snel langs de toeristische plekken geweest met mijn motor en gegeten bij de mac.

Dag 10, Boekarest naar Chisinau, 480km.

Ik zat betijds op de motor en de wegen wagen wat saai en ik maakte snel kilometers. Om half twee was ik op de camping bij de Moldavische grens. De camping was helemaal leeg en stonk als de pest dus besloot maar alvast door te gaan naar de hoofdstad Chisinau in Moldavië. Eenmaal bij de grens moest ik mijn papieren laten zien en na toen minuten mocht ik doorrijden. Vervolgens kwam ik bij een slagboom die telkens een groepje voertuigen doorliet. Toen kwam ik bij de tweede controle. Deze was een stuk strenger, alle bagage werd doorzocht en ik moest meer papieren laten zien. Zoals verzekeringen, motorpapieren, etc. Ook wilde ze weten wat ik in Moldavië ging doen en hoelang etc. Ze konden maar niet begrijpen dat ik Moldavië wilde zien op de motor, ze bleven maar herhalen hoe slecht de wegen waren. Alleen was er een probleem, ik kon mijn eigendomsbewijs niet vinden. Een digitale werd niet geaccepteerd en ze vertelde al dat zonder het originele ik het land niet in kom. Na al mijn bagage doorzocht te hebben en een bevestiging van pa wist ik zeker dat ik zo stom was om die in Houten (thuis) te laten liggen. Weg hoop, weg planning. Ze zagen mijn carnet de passage en vroegen wat dat was. Ik uitgelegd (paspoort voor de motor om geen invoergeld te hoeven betalen). Ze wilde deze accepteren en na 1,5uur was ik de grens over. Toen kwam ik erachter hoe slecht de wegens in Europa's armste land zijn, slecht! Zelfs de snelweg bestaat uit kinderkoppen en asfalt vol gaten. Wel zijn er weinig gemotoriseerde voertuigen, dus dat is fijn. Omdat ik in Nederland geen geld kon wisselen had ik nog geen lokale valuta. Dit was erg vervelend aangezien de benzinestations gewoon een woning is met een pomp buiten en de accepteren geen enkele kaart. Gelukkig vond ik optijd Nog een grote pompstation die wel een kaart accepteert. Eenmaal in Chisinau is het al acht uur. Snel eten en spullen uitpakken. Pa heeft mijn eigendomsbewijs op de bus gedaan en de post wordt morgen pas opgehaald. Dat wordt dus wachten tot ik die heb. Tot dan zit ik vast.

Dag 11, Chisinau

Ik ben maar begonnen met het controleren of niet alles los is getrild. Een aantal bouten en moeren waren los getrild en ook weer mijn balhoofd. Ook twee lampjes zijn kapot gegaan. Bij een lokale autogarage gereedschap geleend en mijn balhoofd weer vast gezet. Geld accepteerde ze weer niet dus ik ben later terug gekomen met een fles bier. Hier verkopen ze bier in kunststof flessen van 1 of 2,5 liter. Daarna nog het standaard onderhoud gedaan en de stad in gegaan. Ze hebben hier de grootste openlucht markt van Europa. Erg bijzonder en groot. Ze verkopen er echt alles, van kleren, groenten, kruiden en vlees tot pippies, kittens, afstandsbedieningen en trouwjurken. Alsof je op een bazaar in India bent. Ook lopen er heel veel mensen rond met koopwaar. Of zitten ze langs de weg met een handvol verse producten die je kan kopen (ook rauwe kippen). Alles hier is echt spotgoedkoop, in het park heb ik een Segway gehuurd, gewoon omdat het kan en nauwelijks wat kost. In het hostel vers brood, salade en brie gegeten onder genot van een wijntje samen met zes anderen (eten kostte 2 euro). Later die avond zijn we de karaokebar in beland. Erg leuk voor de verandering.

Dag 12, Chisinau

Vandaag lekker uitgeslapen en ik zit aan het hostel vast omdat als het goed is mij eigendomsbewijs van mijn motor binnenkomt. Ook werk ik lekker aan de blog. Om half drie dacht ik om langs het kantoor van ups te gaan om te vragen of het al in Moldavië is. Net toen ik ernaartoe wilde rijden kan de ups-man. Ik was erg opgelucht! Morgen naar Oekraïne, vanavond maar even kijken waar exact en alvast het adres opzoeken en hoe ik daar kom. Mijn kaarten zijn in deze landen niet zo uitgebreid helaas. Maar de mensen zijn erg hulpzaam, al gaat de communicatie wat lastig aangezien ik geen russisch of wat spreek.