Oudjaarsdag en van Marokko naar Europa

Dit is alweer mijn op een na laatste blog. Momenteel zit ik in Parijs en zaterdag kom ik alweer thuis. Maar voor nu nog even de rest van mijn reis in Marokko, oud en nieuw, hoe ik ongeplant in Spanje beland en de eindsprint in Europa.

Dag 175, Marakesh naar Essaouira, 180km.

Nadat ik mijn motor weer heb bepakt ga ik weer naar de kust. Mijn winterhandschoenen in de koffer en mijn zomerhandschoenen kunnen weer even luchten. Het is een lange weg naar Essaouira, geen snelweg maar een tweebaamsweg dwars door alle dorpjes. Mijn snelheid ligt rond de honderd waardoor ik na een korte rit alweer aankom. Mijn hostel ligt midden in de medina en wanneer ik eerst te voet naar mijn hostel zoek word er natuurlijk weer aangeboden om me ernaartoe te begeleiden. Het is hier heel overzichtelijk dus sla ik dit af, naar mijn verbazing is een keer nee zeggen al voldoende. Na het inchecken geniet ik even van het uitizcht op het dakterras samen met wat mensen. Daar eten we de vruchten van de cactus die hier in overvloed aanwezig is. Het lijken net rode uien, maar dan heel zoet vol met pitten.

Dag 176, Essaouira.

Na gek opgekeken te hebben door mijn oude New Yorker die een bed naast mij lag toen hij vroeg in de morgen uitgebreid zijn kleren uitkoos zonder iets aan te hebben (gemende slaapzaal). Gelukkig kon ik, ondanks dat dit voorgoed op mijn netvlies was gebrand, nog een paar uurtjes slapen. Na een rustig ontbijt liep ik door het plaatsje en merkte ik al jet praxhtige houtwerk op. Ik had het ook wat van gezien in Marakesh, maar met zeer hoge prijzen. Hier was het betaalbaar dus ging ik op zoek naar een paar leuke dingetjes. Na nog even van de zonsondergang genoten te hebben op het strand ging ik terug naar het hostel. Daar ontmoette ik een Engelse waarmee ik ging eten, een unieke Brazialiaan vergezelde ons later. Na wat lokaal eten dronken we nog wat in een café om vervolgens het voort te zetten in de hostel met een spel kaarten.

Dag 177, Essaouira.

De medina had ik ondertussen wel gezien dus ging ik naar de strand/zomertoeristische kant van de plaats. Er waren veel kitesurfers en windsurfers. Essaouira word ook wel de stad van de wind genoemd. Daar ging ik samen met een gids een uurtje paardrijden, ik was er duidelijk niet erg goed in want ik kon de gehele dag nog nagenieten. Daarna bij een strandtent een goed biertje besteld en genoten van de warme zon en het geluid van de zee. Na wat gegeten te hebben keerde ik terug naar het hostel om betijds van mijn bed te genieten, morgen wil ik niet al te laat weg omdat het best een stuk rijden is.

Dag 178, Essaouira naar Casablanca, 375km.

Vandaag rijd ik de gehele dag parallel aan de kust wat ervoor zorgt dat ik constant de geur vam de zee in mijn neus heb. Met een glooiend landschap vol met stenen en keien , die overduidelijk ook gebruikt worden om terretoria mee af te bakenen door rijen van keien of muurtjes. De kust bestond merendeels uit ee rotswand die de zee in verdween en waar de golven op kapot sloegen. Onderweg kwam ik door twee plaatsen dat duidelijk in trek was voor strandvakanties, merkend aan de hoge prijzen en het prachtige zandstrand. Ik had al een paar keer contact gehad met iemand uit Casablanca, ik had hem (Adam) ontmoet op de boot naar Marokkk. Het idee was om samen oud en nieuw te vieren. In Casablanca aangekomen bij de grote Moskee, een van de weinige die ook open is voor niet moslims, belde ik hem in de hoop bij hem te kunnen logeren. Helaas geen gehoor, dan maar met 3g van mijn Marokkaanse simkaart een hotel opzoeken. Een hotel was zo gevonden, maar een betaalbare koste even tijd. Uiteindelijk op naar hotel Astrid, helaas die bleek al vol te zitten. Ernaast zat nog een hotel met een gunstige prijs en daar checkte ik dan ook in. Na even wat rond te hebben gelopen in de stad keerde ik terug naar het hotel om te koken. Daar had ik een heel gesprek met een Nederlandse Marokkaan. Hij vond zichzelf zo ontzettend goed voor de mensheid, wat wel een beetje hilarisch was,

Dag 179, Casablanca.

Het alweer oudjaarsdag, heel vreemd om in mijn tshirt rond te lopen. Want het meest zie je als je lopend gaat, dus op beide benen heb ik de gehelle stad verkend. 25 km, drie blaren en een aantal foto's later heb ik de stad zijn verschillende kanten gezien. De medina vol met arme mensen die wat geld proberen te verdienen. Een van hen maakte mijn dag, croissants met frambozencreme vulling. Wat ontzettend lekker, zeker voor 25 cent, dus terug gegaan om mijn tas te vullen. Heel veel markten met groente, fruit en vis en aan een andere kant alle kledingwinkeltjes. Aan de enige straat waar ook auto's komen staat een hele rits mensen met gereedschap, van loodgieters, schilders tot aan schoenenmakers. Later een bezoekje aan de moskee, helaas buiten de openingstijden. Misschien kom ik er nog een keer langs. Wandelend langs de kust zag ik de buurt veel rijker worden. In het begin waren er nog flats, maar na wat kilometers alleen nog villa's met een hoge stenen omheining. Prachtige auto's en parkeerservice bij zelfs de starbucks. Adam belde me, hij was de stad nog uit en hij wilde om negen uur afspreken en we gingen nog eten. Voordat ik naar Adam ging ruste ik nog even uit voordat ik de 6km ging lopen naar waar we hadden afgesproken. Uiteraard was ik de verkeerde plek, het bleek de mc donalds verderop te zijn. Eenmaal Adam gevonden gingen we naar een restaurant, het zag er wat chique uit en mijn stoel werd onder mijn achterste aangeschoven. Dit ben ik totaal dus niet meer gewend (niet dat ik er ooit aan gewend was, maar spreekwoordelijk gezien). De wijn stond al koud in de koeler op tafel. Ik vroeg aan Adam of het een prijzige plek was, natuurlijk is dat het, maar dat ik me dat niet kan (of wil) veroorloven. Hij zei, het is duur, maar ik betaal alles, jii bent mijn gast (waar had ik dit ook alweer eerder gehoord: Iran). Hij bleek wel wat geld te hebben, met alleen in Marokko al drie huizen. Dus ik voelde me totaal niet achuldig om het er lekker van te nemen. Met live muziek, buikdanseres en uitstekend eten vermaakte ik me wel. Het gezelschap was ook erg gezellig natuurlijk. Om elf uur belde ik even naar huis, want daar is het net 12 uur geworden. Vervolgens luidde we een uurtje later zelf ook het nieuwe jaar in. Daarna even dansend het jaar beginnen in de club. Bij sluitimgstijd gingen we beide onze eigen wegen op (naar huis), maar eerst werd mijn bril nog van mijn hoofd gestolen door een dronken gast. Gelukkig heb ik een reservebril en was deze al aam vervanging toe, maar ik kan me niet voorstellen waarom je iemands bril zou stelen. Met de taxi maar terug, ik herken de weg toch niet terug zonder mijn bril. Bij zonsopgang dook ik mijn bed in.

Dag 180, Casablanca.

Het is alweer even geledem, maar ik begin de ochtend (eigenlijk middag), met een goede kater. Ik ontbijt even rustig en maak een kop koffie voor mezelf. Daarna ging ik naar mijn motor om mijn reservebril uit mijn koffer, die nog op de motor zit, te pakken. Ik kon verhuizen naar de huis van Adam om zo geld te besparen, hij moest wel weer we, maar dan kon ik de sleutel aan de buurman geven. Maar ik had totaal geen zin om maar iets te doen, dus al helemaal niet om mijn motor op te tuigen en verderop weer af te tuigen. Vanavond kook ik weer wat pasta met kant en klare saus uit een potje en standaard een vruchtenyoghurt als toetje.

Dag 181, Casablanca naar Meknes, 240km.

Ik had besloten om Fes een tweede kans te geven, met slechts een relatieve kleime omweg kon ik er weer zijn. Onderweg kan ik dan ook in Meknes stoppen. Dat is dan ook waar ik vamdaag naartoe ga, een van de koningsteden. Ik reed via de hoofdstad van Marokko, Rabat, maar na een half uurtje had ik het wel weer gezien. De tram door de stad gaf al aan dat het net als Casablanca welvarend is. Alleen kon ik hier weinig charme vinden. Dus ik vervolgde mijn weg. Het was een beetje saaie route, mag ook wel eens, al krijg ik wel meer dan genoeg saaie routes de komende tijd. In Meknes had ik zo een hotel gevonden. Het was erg goedkoop en dat kon je ook merken. De lichtschakelaar zat buiten de kamer en je moest betalen voor de douche. Gek genoeg had het geweldige issolatie (geen ramen, dat helpt natuurlijk), hoe warm het buiten ook was, binnen was het steenkoud. Snel omkleden en ik ging de stad in, het viel me eigenlijk een beetje tegen. Het was niet zo heel groot of had ook niks bijzonders in vergelijking met de andere steden waar ik al geweest ben. Het is ook vrijdag, dus alle winkels zijn dicht. Zonder levendigheid van alle winkeltjes verliest zo'n stad heel veel van zijn charme. Desalniettemin, ik had een fijne middag en avond waar ik weer tajine at. Helaas had de telefoon die ik geleend had het ook al begeven (leende een toestel omdat de mijne kapot was). Tegenover het hotel zat een telefoonzaakje dat ook repareert. Kom morgen maar terug, Mohamed is er niet vanavond.

Dag 182, Meknes naar Fes Tarifa

Helaas was de telefoonwinkel pas om twaalf uur open, dus moest ik verplicht een kopje thee bestellen op het zonnige terras om de tijd te doden, samen met mijn blog. Kwart voor twaalf ging de deur open, ik pakte mijn spullen en liep ernaartoe. Het zou een uur duren per telefoon, ik wachte rustig af en na een half uur kreeg ik beide toestellen terug. Ik had mijn eigen telefoon ook gegeven, helaas hielp dit niet goed genoeg en moet ik toch echt een nieuwe kopen. Gelukkig doet het leentoestel het weer top en kan ik die werkend teruggeven. Na een hele lange rit van 70km kwam ik aan in Fes. Ik had twee hostels in gedachte, de eerste kon ik niet vinden en in de tweede kreeg ik ruzie met de receptionist. Toen besloot ik dat Fes gewoon niet voor mij weggelegd is en stapte ik weer op mijn motor. Het is ondertussen alweer half drie en ik besluit tot schemer te rijden richting Tangier, de havenplaats. Ondanks het prachrige groene landschap en bochtige wegen kon ik het tempo er aardig inhouden en lukte het me om gemiddeld 100km/u te rijden. Wel vermoeiend, maar ik kwam met schemer aan in Tangier, totaal niet verwacht dat ik zover zou komen. Ik ging alvast een kijkje nemen in de haven en voor ik het wist had ik een ticket en stond ik in de rij om de boot op te gaan. Snel zocht ik een hostel in Tarifa, havenstad van Spanje. Ik mocht de röntgencheck overslaan en na een trap tegen beide banden mocht ik verder. En een uur later was ik in Spanje. Nu ben ik het goed zat. Gelukkig had nog ik een goede lunch vandaag, want het is al half negen voordat ik aan mijn eten kan beginnen. Zo val ik in ieder geval niet op tussen de Spanjaarden.

Dag 183, Tarifa naar Lissabon, 670km.

Zo, dat is een lange rit. Ik heb geen last van mijn achterste gekregen (lang leve custom made zadel), maar wel van mijn nek. Ik heb 140 als cruisesnelheid gehad om maar kilometers te maken. Helaas zag ik niet zoveel van het landschap zo, maar de eindsprint naar huis is begonnen. Ik merk dat ik Marokko echt als afsluiter van mijn reis zie. Nu wil ik onderweg naar huis nog wat plaatsen zien, maar het rijden zie ik van A naar B komen. Anders kan ik niet veel kilometers maken. Ook gaat het weer elke dag verder achteruit vanaf nu, althans dat dacht. Bijna 700km later kwam ik dus in Lissabon aan, voordat ik Lissabon zag, zag ik al het Jezusbeeld in de hoge hoogte over Lissabon kijken, Het was een prachtig gezicht, niet het Jezusbeeld (toch namaak van Rio, althans zo zag ik het) om over de grote brug te rijden naar Lissabon. Ik was er al om half drie en om half vier zat ik in het zonnetje op het terras met een biertje. Tegen de avond ging liep ik naar het water om de zonsondergang te zien.

Dag 184, Lissabon.

Ik begon de dag met een goed ontbijt wat was inbegrepen in de prijs. Daarna moest ik nog eventjes wachten tot ik werd opgehaald voor de free walking tour. Van elf tot half twee liep ik door de stad in een groep met een gids. Het voordeel is dat je toch meer ziet dan als je zelf gaat lopen en dat in een korte tijd. Het is een gezellige stad met een goed uitgaansleven. Helaas kan ik daar niet van genieten. Na de tour liep ik naar het kasteel dat eind 20e eeuw is gebouwd aan de hand van originele tekeningen van de 15e eeuw. Het kaartje was 12 euro, dus ik bekeek hem maar van een afstandje. Mijn heup speelt op van mijn val in de Atlasgebergte, dus bestel ik een biertje op een terras in de volle zon met uitizcht over de gehele stad. Hier werkte ik een tijdje aan mijn blog wat totaal niet vervelend was in deze luie stoel met voetensteun. Terug in het hostel kookte ik weer pasta en na een relaxte douche ging ik met mijn kamergenote een film kijken. Voor het eten nog kwam iemand van het hostel naar me toe wat ik in deze kamer deed. Het bleek dat de kamer al twee weken gesloten was voor onderhoud. Terug naar de film, halverwege de film alweer half elf, wilde ze even pauzeren om te eten. Blijkbaar eten Brazilianen ook laat. Ze schotelde mij ook voor, dus ik at twee keer. Om twaalf uur, na veel geklets met een aantal uit het hostel vervolgde we de film en daarna zocht ik mijn bed op.

Dag 185, Lissabon naar Madrid, 620km.

Half zeven ging mijn wekker, ik heb weer een lange dag rijden voor de boeg. Uiteraard kwam ik weer een tolpoort tegen, maar bij deze ging ik door de poort voor voerruigen met een chip. En voilà, geen tol (ik hield het bij deze ene keer). Vlak voor de grens met Spanje werd het erg mistig en had ik moeite om genoeg te kunnen zien. Toch kon ik het tempo hoog houden doormiddel van een paar achterlichten volgen op een veilige afstand. Na 400km klaarde het gelukkig weer op en kon ik nog iets van het Spaanse landschap zien. Ik zag best veel kastelen/forten op de toppen van heuvels staan en ik passeerde tientalle kleine dorpjes. Nog 50km en ik ben in Madrid, maar toch stop ik nog even voor een pauze. Toen merkte ik in wat voor slechte staat mijn ketting was, drie lange dagen 140 rijden doet zo'n ketting niet goed. Ik heb er dan ook alweer 31 duizend km mee gereden. Na het inchecken in mijn hostel ging ik maar opzoek naar een motorzaak, er reden genoeg motoren rond dus dat zal wel niet moeilijk worden. Ik vroeg aan een motorrijder naar een zaak en hij meldde dat ze allemaal dicht zijn vandaag. Ik kwam een zaak tegen en die was inderdaad dicht. Even een snelle hap en bijkomen in het hostel van deze lange dag rijden.

Dag 186, Madrid.

Vandaag eerst maar opzoek naar eennieywe ketting. Ik twijfelde nog of ik die niet thuus pas zou vervangen, maar onrustig rijden omdat ik bang ben dat de ketting breekt is ook niet fijn. Bij de derde zaak konden ze me helpen, het was een officiële Honda winkel. De ketting moet besteld worden en dat kost vier dagen, die tijd heb ik dus niet. Hij wees me toen de weg naar een zaak, ga maar lopend dan beginnen wij wel alvast aan je motor. Een half uur later was ik terug met een nieuwe kettingset. Ze hadden de motor even op de standaard punten gecontroleerd, banden weer op de juiste druk en olie bijgevuld. De ketting zat er snel op en ze wilde graag nog even een foto maken, geen probleem natuurlijk. Terug naar mijn hostel en snel naar de meetingpoint voor de free walking tour. Ik was er iets te laat, maar dat scheelt weer het intropraatje. Ik moet eerlijk zijn, maar ik vind Madrid nou geen leuke stad. Het staat wel vol met statige gebouwen, maar er ontbreekt iets, al weet ik niet wat.

Dag 187, Madrid.

Het was een drukke dag gisteren dus blijf ik nog even in madrid om uit te rusten. Hoppend tussen terrasjes, koffie, waffels en bier. Een ideale dag om een dag niks doen mee te vullen. Ik had nog geen tapas gegeten, dus dat moet er vanavond maar van komen. Jeroen wist een geweldige restaurant op dat ene plein. Na een tijdje had ik een foto en de naam van het plein, Santa Ana. Maar het restaurant was er niet meer, wel zag ik een andere tapasbar met een groot bierassortiment. Dat gaat hem worden, is het drank in ieder geval goed. Het eten was ook erg goed, tijdens het eten kwam ik ook in gesprek met een oud stel en na bijna drie uur en vijf tapas later ging ik weer terug naar het hostel.

Het einde komt alweer in zicht en het staat ondertussen al vast wanneer ik thuis kom. Mijn route staat nog niet helemaal vast, maar dat deed het ook nooit.